Het komt niet gauw voor dat het voorprogramma de main act overstijgt, maar Prodrive Racing slaagde daar afgelopen weekend in Melbourne heel aardig in. Een paar uur voor de F1 race claimde Mark Winterbottom in de V8 Supercars vier overwinningen in vier sprintraces.
Al in de kwali bleken de FG-X Falcons van Winterbottom en Chaz Mostert lastig te verslaan, en ook de derde auto van David Reynolds (die debuteerde in de nieuwe FG-X) ging zich met de top5 bemoeien. Winterbottom was uiteindelijk 2 honderdsten sneller dan Mostert, Reynolds liet zich op het laatste nog verschalken door James Courtney en strandde op vier op 3 tienden. Michael Caruso had na zijn crash in Adelaide de beschikking over een volledig nieuwe Nissan Altima, maar de wagen bleek met defecte electronica te maken te hebben waardoor hij geen tijd kon neerzetten. David Wall had aan de Clipsal 500 een verbrande voet overgehouden, Chris Pither viel voor hem in.
Tot mijn verrassing koos de wedstrijdleiding er voor het vorig jaar vermaledijde systeem met rolling starts en acceleration zones nog een kans te geven. Iets waar commentator Jack Perkins (vorig jaar nog deelnemer) niet met zijn verstand bij kon. “Hier komt gedonder van, let maar op.” Die problemen kwamen er niet de eerste race. Winterbottom en Mostert liepen vrij gemakkelijk weg, maar toen Courtney bij Mostert aansloot had “Frosty” al gauw het rijk alleen. Hij reed van start tot finish aan de leiding en had zelfs geen last van de snelle eerste safetycar.
Achterin het veld waren Tim Blanchard en Marcos Ambrose namelijk tegen elkaar opgereden, Andre Heimgartner en Ash Walsh konden hen niet meer ontwijken. Blanchard haalde nog wel de pits, maar moest uitvallen en Walsh viel stil twee bochten voor pit-entry. Ook Scott Mclaughlin had een rotbegin, hij vertrok als zesde maar werd door Todd Kelly in de grindbak geramd. Mclaughlin sloot nog wel aan als laatste, maar was eigenlijk kansloos voor een goede klassering. Na de herstart liep Winterbottom opnieuw weg bij de mannen achter hem. Mostert wist Courtney af te schudden en kwam nog tot op 1.7 sec van “Frosty”, 1-2 voor Ford. Courtney kwam als derde binnen, Shane van Gisbergen als vierde. Mclaughlin werd als 17e afgevlagd.
In race 2 ging het opnieuw vlug mis. Mclaughlin wilde veel te vlug terrein goedmaken en kwam na drie bochten met Dale Wood in botsing, die op exact dezelfde plaats als vorig jaar in de bandenstapel belandde. Weer safetycar en Mclaughlin viel terug naar de laatste plek. De berging van de auto van Wood duurde zo lang dat de race naar 9 ronden werd afgekort. Bij de herstart zat Jamie Whincup niet op te letten en liet Courtney en Van Gisbergen zo bij hem wegrijden, terwijl Rick Kelly in de Nissan ineens heel dicht achter hem kwam te rijden. Het voordeel voor Whincup was dat Melbourne ook de V8’s een lastig circuit is om in te halen, als je je auto maar breed genoeg maakt. Vooraan zette Mostert zijn teamgenoot Winterbottom nog wat meer onder druk, maar “Frosty” deed zijn bijnaam eer aan en bleef hem 4 tienden voor. Van Gisbergen had evenveel voorsprong op Courtney, Whincup en Kelly en werd derde.
Mclaughlin’s weekend werd almaar erger. Na zijn laatste plaats in race 2 kreeg hij vijf plaatsen gridstraf voor de 3e race, waardoor hij ook als laatste vertrok. En het was helaas weer vlug over, want hoewel de Kiwi na een ronde 5 plaatsen had goedgemaakt viel de Volvo met pech stil. Ook Wood viel vlug uit met een olielek. Ik heb ergens het vermoeden dat Felipe Nasr en Carlos Sainz Jr. die start van race 3 hebben zitten bekijken en zagen hoe Whincup zichzelf tegen Tim Slade en Rick Kelly in de problemen bracht. Slade kwam na een tikje binnendoor, Whincup reed bijna Kelly van de baan, maar het ging goed. Het zelfde trucje ging later in de F1 race niet goed tussen Sainz, Nasr, Kimi en Maldonado, waarbij de laatste in de muur belandde.
Vooraan was Frosty er inmiddels mee weg, Mostert had zich bocht 1 door zo wel Courtney als Van Gisbergen laten verrassen maar wist toch de derde plek te behouden en hij pakte SVG ook weer terug in ronde 2. Daarna liep hij al vlug weg en bleek dat de Fords op de harde banden nagenoeg onverslaanbaar zijn. Winterbottom en Mostert reden bijna 8 sec. los van de rest van het veld en pakten een tweede 1-2, Van Gisbergen had heel veel moeite met Courtney, maar was opnieuw derde en Whincup kon zijn fout in de eerste bocht niet meer goed maken, hij werd zesde achter Slade.
In race 4 ging het bij de start direct mis. De vier Prodrive Fords (Winterbottom en Mostert vooraan en Heimgartner en Reynolds in het midden) hadden afgesproken dat Frosty als polesitter bij de groene vlag pas op het laatst mogelijke moment volgas zou geven (bij het bord rechts in beeld). “Je ziet nauwelijks iets met die strijkplank van een achtervleugel voor je neus, maar iedereen wist van het plan, dus dat kwam goed.” Heimgartner maakte idd heel veel terrein goed met een waanzinnig snelle start, maar doordat hij en Reynolds zo perfect timeden, brak er paniek uit in de rest van het veld. James Moffat knalde vol op Nick Percat, die weer tegen Caruson aangeduwd werd en spinde. Ambrose reed tegen Will Davison op en werd in de zijkant geraakt door McLaughlin. Een bocht later tikte Fabian Coulthard Craig Lowndes achterstevoren, die Jason Bright meenam de grindbak in. Weer een safetycar.
Een woedende Ronald Dane, teambaas van Red Bull Holden, beschuldigde Prodrive ervan bewust een ongeluk uit te hebben gelokt met deze tactiek. Winterbottom gaf toe dat zijn plan was om zowel Heimgartner op te laten schuiven (die voor het laatst in de oude FG Falcon reed) als Mostert’s tweede plaats te bewaken tegen Van Gisbergen en Courtney. Maar bewust op een crash aansturen wees hij resoluut van de hand “Bullshit”. Elf van de 25 starters waren na die klapper “Under Investigation”. “Ik hoop dat Jason Bargwanna (wedstrijdleider) geen dinerafspraak heeft, want dat gaat heel lang duren” aldus Perkins. Het zal volgens mij wel heel lang duren voor men opnieuw met rolling starts wil experimenteren in de V8’s.
Heimgartner lag inderdaad even vijfde, maar nog voor de safetycar de baan op kwam, was de jonge Kiwi al weer naar negen teruggevallen. Bij de herstart verloor hij nog twee plaatsen, maar het deed er niet meer toe. Winterbottom was weer weg, Mostert in zijn kielzog. Van Gisbergen, Courtney en Whincup sloten wel aan, maar kwamen er niet meer voorbij. Derde 1-2 voor Ford, Van Gisbergen kon als 3e eindigen. Heimgartner kwam zijn bliksemstart de realiteit tegen en werd door bijna iedereen weer ingehaald: 18e plaats. In Tasmanië heeft Prodrive de vierde FG-X Falcon voor hem beschikbaar. Mclaughlin maakte nog iets van de laatste race en stoof van 25 naar 11 binnen 8 ronden. Hopelijk is hiermee alle pech in één keer afgezworen.
Na de race kwam het bericht naar buiten dat Ambrose na twee raceweekends die werden gedomineerd door slechte kwalificaties en pech in de races zijn comeback in de V8’s even uitstelt en voorlopig zijn stoeltje afstaat aan Scott Pye (kijk Sauber, zo kan het ook). Hoewel het nobel is van Ambrose om te erkennen dat hij veel last heeft met de setup van de auto en daarom niet competitief is, wreekt het zich nu dat Penske maar één auto inzet. Ook een beetje lullig voor de sponsors die dankzij Ambrose mee aan boord kwamen (o.a. MAN, Würth, Shell en XBOX) en het is maar de vraag of die aanblijven nu Pye, talentvol maar zonder de juiste connecties, ineens instapt. Tweede nieuwtje ging over Van Gisbergen. De Kiwi maakt dit seizoen af voor Tekno Holden dat een partnership is aangegaan met Red Bull. Volgend jaar zal Van Gisbergen de overstap naar Red Bull maken. Het volgende raceweekend is volgende week op het circuit van Symmons Plain.
Bron: Alex Hendrix
Foto’s: crash.net; speedcafe.com; themercury.com.au; touringcartimes.com
