Met de Clipsal 500 in Adelaide is het eerste raceweekend in de V8 Supercars afgetrapt. Na twee sprintraces van 125 km staan James Courtney en Jamie Whincup met zijn tweeën bovenaan, terwijl regerend kampioen Mark Winterbottom nog naar snelheid zoekt.
Race 1: Whincup van start tot finish
n kwali 1 was Scott Pye het snelst in de Penske Ford Falcon voor Jamie Whincup (Red Bull Holden) en Scott Mclaughlin (Volvo). Regerend kampioen Mark Winterbottom zette zijn Bottle’O Ford op de 4e startplek, beste Nissan werd Todd Kelly op plaats 7. Whincup had wel een enorm schrikmoment toen hij aan het eind van zijn kwalironde bijna bovenop Aaren Russell knalde, die een beetje te langzaam de bocht had genomen.
Pye vertrok nog wel van pole, maar Whincup schoot van twee meteen naar één en kon weglopen terwijl Pye veel moeite had met de Volvo van Mclaughlin, die op zijn beurt Winterbottom en Courtney in zijn nek had hijgen. Tot aan zijn eerste stop in lap 15 had Whincup comfortabel de leiding, en daar kwam een safetycar de Red Bull rijder te hulp. Tim Slade ging van de weg en kreeg zijn Freightliner Holden niet meer in de achteruit, waardoor hij ondanks enig verzet gedwongen werd uit te vallen. Doordat net iedereen was gaan stoppen voor Slade’s uitstapje, spoelde Whincup vanzelf weer naar voren, met Courtney, Shane van Gisbergen en Mclaughlin achter zich aan. Grote verliezer van die eerste SC was Pye, die niet alleen een langzame stop had door een fout bij het achterwiel, maar in de file helemaal terugviel naar plaats 11, nog achter nieuwe teamgenoot Fabian Coulthard.
Whincup kon de volgende 20 rondes zijn voorsprong op Courtney langzaam uitbouwen tot vier seconden. Van Gisbergen kon niet echt iets doen om zijn teamgenoot te helpen en kreeg het in het slot te druk om Mclaughlin af te weren, die helaas niet helemaal kon herstellen van een langzame pitstop en zich met de vierde plaats tevreden moest stellen. Het Holden drietal Whincup – Courtney – Van Gisbergen bezette het podium en maakt nog maar eens duidelijk dat het merk altijd gevaarlijk blijft op stratencircuits. Bemoedigend was ook het optreden van Nissan Motorsport. Todd Kelly was zo ongeveer de hele race met Garth Tander aan het knokken om plaats 5 en leek veel meer topspeed te hebben dan vorig jaar, want hij pakte de HRT- Holden een paar keer mooi terug nadat ie hem eruit probeerde te accelereren. Uiteindelijk kwam Tander de Nissan toch in bocht 9 voorbij en claimde plaats 5, Kelly kwam als zesde binnen. De Fords beleefden een lastige start. Winterbottom klaagde naderhand dat de balans van zijn auto niet goed was, en het was ook goed te zien dat bij iedere hobbel de Falcon veel onrustiger werd dan de Holdens, Nissans of Volvo’s. Frosty kwam uiteindelijk als achtste, Coulthard werd in de Penske Ford tiende, Pye werd teleurgesteld 11e en Mostert zakte er helemaal door met een 16e plaats.
Race 2: Courtney trekt de stand gelijk
In de kwali voor race 2 opnieuw Ford op pole, dit keer Winterbottom’s teamgenoot Chaz Mostert, die in de laatste seconden de pole van Whincup afsnoepte. McLaughlin zette de GRM Volvo weer op plaats drie, voor James Courtney (HRT) en Shane van Gisbergen, die dit jaar de tweede Red Bull Holden bestuurt. Michael Caruso was als 6e de beste Nissan. Winterbottom strandde op start plaats 10.
n race 2 was er al vroeg drama voor Chris Pither, die zijn Super Black Ford hard in de muur van turn 8 kwakte, stuurloos de baan overstak en de muur aan de andere kant hard raakte. Einde race en 6 ronden oponthoud om de auto weg te takelen. Na het opruimen was Polesitter Mostert nog steeds de leider voor Courtney en Whincup, met daarachter opnieuw de Kiwi’s Mclauglin en Van Gisbergen die elkaar hadden “gevonden”. Bij de pitstops ging het echter mis voor SVG, wiens crew de band linksachter niet loskreeg en hij viel ver terug, al maakte hij door latere stops van de rest weer plaatsen goed. Mclaughlin sloot na zijn stop weer als vierde aan achter de groep Mostert, waar de naamgever de twee Holden’s fanatiek op probeerde te houden, want eigenlijk zijn de Fords niet goed in stratencircuits, vooral als het bochtenwerk haaks wordt zijn de Holdens wendbaarder.
Het was uiteindelijk een Maldonado-actie die de race besliste. Garth Tander had na een paar ronden al pech gekregen met de startmotor bij zijn stop, maar ging in ronde 18 de baan weer op. Hij kwam niet erg ver, want hoewel hij netjes ruimte liet en het hele veld hem goed passeerde, verknoeide Tim Blanchard zijn runup naar de bocht, verremde zich en knalde vol op de HRT Holden die zowat in de grindbak reed om maar niet geraakt te worden. Blanchard gaf HRT de schuld omdat ze volgens hem geen auto die niet meer voor positie meevocht in een pak rijders in de middenmoot hadden moeten droppen. Tander was niet onder de indruk: “Ik weet niet hoe ver ik nog meer naast de baan kon rijden zodat hij me niet zou raken. Het is nogal heet, misschien concentreerde hij zich niet goed.”
Na de herstart sloeg Courtney meteen toe in turn 9 en dreef Mostert zo ver naar buiten dat Whincup meeglipte naar 2. Beide Holdens konden daarna rustig weglopen terwijl Mostert zich tegen de Volvo moest verdedigen. Whincup maakte het Courtney tot aan de finish heel lastig, maar kwam hem niet voorbij. In een herhaling van zijn gevecht met Mclaughlin twee jaar terug maakte hij zelfs een typisch Whincup-foutje in de laatste bocht, te vroeg op het gas waarna hij bijna spinde. Courtney won dus race 2 met 6 tienden voorsprong op Whincup, Mostert kwam als derde binnen op 2.5 sec, Mclaughlin werd vierde op een halve seconde van de Ford rijder. Van Gisbergen wist nog terug te komen tot plaats 5 na mooie inhaalmanoeuvres op Pye en Kelly. Winterbottom viel dit keer buiten de top10 als 11e.
Stand na dag1:
1. Courtney
=. Whincup – 144pt
2. Mclaughlin – 120pt
3. Van Gisbergen – 119pt
4. Mostert – 92pt
5. Lowndes – 87pt
Vannacht wacht nog 250km in race 3, voorafgegaan door de laatste kwalificatie.
Bron: Alex Hendrix
Foto’s: gettyimages.com; touringcartimes.com; zimbio.com
