Een analyse van een DTM weekend
Hockenheim 08-09-2019
Na tien jaar in de DTM als fotograaf actief te zijn geweest in de DTM , besloot ik na drie jaar afwezigheid (mede door de aanwezigheid van de Japanners) een weekend DTM te doen op de Hockenheimring. Ik moet zeggen ik was positief en aangenaam verrast. Het strakke zakelijke wat kenmerkend was voor de DTM zoals ik die ken is er nog wel maar toch merk je dat het wat losser is geworden.
Goed het is de Formule 1 onder de toerwagenseries met de bijbehorende allures maar toch. De serie is opener geworden naar de fans en toeschouwers toe. Tijdens de vrije trainingen, de kwalificaties en wedstrijden bijvoorbeeld kan men letterlijk met je neus op de actie staan .Er zijn namelijk ruimtes in de pitboxen gemaakt waar het werk in een pitbox kunt zien. Hoe de monteurs aan het werk zijn hoe een coureur zich voorbereidt op een sessie en zich gereed maakt om in de wagen te stappen . Je kunt zien hoe een pitstop in zijn werk gaat van een paar meter afstand. Dichter kun je er niet bij zijn. Wat ook opvalt is de tracktime van de wagens . Die is beduidend meer geworden dan eerst , vrijdag twee vrije trainingen, zaterdag en zondag een kwalificatie met daarna een race . Ook het format van de races zijn veranderd.
De staande start is gebleven maar na aan safetycar fase volgt er een NASCAR/Indycar herstart, dus als je als leider van een race het pech hebt dat er een safetycar fase komt ben je je voorsprong weer kwijt omdat de wagens zich weer bij elkaar voegen . Als een kampioen waardig won René Rast de voorlaatste wedstrijd op zaterdag.Wat er daarna gebeurde was opmerkelijk en mooi om te zien .
Tijdens de uitloopronde zette Rast zijn wagen stil ,klom uit de wagen liep naar de toeschouwers toe trok zijn handschoenen EN zijn schoenen uit en wierp deze in het publiek .Iets wat bij de F1 uit den boze is en je eigenlijk alleen maar terug ziet in Amerika . En waar zie je nog een coureur die na de wedstrijd in zijn eigen merchandise stand zijn eigen spullen staat te verkopen . Wat viel me meer op . Tijdens een weekend staan in alle vroegte de handtekeningjagers de coureurs op te wachten in de hoop een handtekening te bemachtigen. Dan komt Nick Cassidy aangelopen, een jong manneke staat hem op te wachten voor een handtekening. In plaats van een krabbeltje pakt Cassidy een boek van zich zelf uit zijn tas en geeft hem aan dat manneke , en dat niet één keer maar verschillende keren . Al met al is de DTM onder Gerhard Berger leuker , opener en er op vooruit gegaan
