Vandaag nog maar eens langs het ziekenhuis. Het blijft onzeker wat er met mijn linkerschouders moet gebeuren. Het AC-gewricht herstelt niet en de eerste ONK Motocross staat al voor de deur. Maar elk centje pijn is het waard geweest, wat was dit een mooie Dakar.
Tuurlijk werd El Nino onderschat, tuurlijk werden veel proeven gecanceld en tuurlijk er zijn relatief weinig uitvallers. Nederlandse uitvallers dan, want gemiddeld gezien zat het niet ver van de laatste jaren af. Petje af voor de organisatie, ze hebben keer op keer de goede keuzes gemaakt.
Ook petje af voor Toby Price, Peugeot en Gerard de Rooy, Bikkels!! Toby heeft op de dag waar de helft van de proef werd afgelast als enige wel heel de proef gereden, omdat de autoriteiten te laat waren om de rode vlag voor hem te zwaaien. Toen ik hem die middag sprak vertelde hij dat het een fantastische dag was. Niks zeuren dat hij met alle risico’s onnodig meer kilometers proef had gereden. That’s the spirit.
De Nederlandse motoren hebben het uitstekend gedaan. Geen uitschietende resultaten van de jongens voorin, maar wel veel uitrijders. Grootste verrassing, Jurgen vd Goorbergh. Op de allerlaatste dagen steady 25e plaatsen rijden is, na anderhalve week leven uit een kistje, enorm knap!! Ook me maten Maikel Verkade, Rob Smits en Jasper Riezebos hebben steady gereden. Hans Vogels was toch de man waar we allemaal veel van hadden verwacht, maar door ziekte, heimwee en tijdstraffen kwam hij niet ver. Toch wel weer die ouwe rot Frans die zijn rol mooi overnam. Niet meer de snelheid van vroeger maar opnieuw sportief respect voor zijn prestaties. Zelfs nadat zijn Yamaha een off-day had, bleef hij rustig.
En ik…. Tevreden. Door de samenwerking met Husqvarna en zonder teammaten heb ik een perfecte voorbereiding gekend. De progressie gedurende het jaar was super en de Dakarmotor bleek de betrouwbaarste van het veld.
Ik wist dat ik de snelheid had van de snelste Nederlanders en dat bleek ook lange tijd goed af te gaan. Geen crashes en steady tussentijden. Toch krijg ik elke special na zo’n vijf uur proeftijd last van concentratieproblemen en laat ik toch vaak wat liggen. Zo had bijvoorbeeld Frans Verhoeven toch al rond de twintig minuten voorsprong op me. Maar mijn terrein moest dan nog komen. In het zand rond Fiambala met temperaturen van rond de vijftig graden voelde ik me als een vis in het water. De een na de ander vloog ik voorbij en heb op een gegeven moment samen met Hans een deel van de proef afgelegd. Opnieuw kreeg hij problemen en kon ik mooi optekenen voor een 22e plaats en beste Nederlander. Het was krap, want opnieuw had ik lekker weinig getankt en de proef had geen kilometer langer moeten duren. De dag erop heb ik de helft van de proef gemist en precies alle duinen. Na een navigatiefout reed ik superfijn naar voren en tekende van een 74e plaats op WP1 een 34e plaats op WP2. Na de tankstop heb ik ergens een steen geraakt en ben ik als superman met 130km/u gelanceerd. Toen heeft Bruno Da Costa me overeind geholpen en heb ik nog 150km op de automatische piloot naar de finish gereden. Toen ik weer bij zinnen kwam herinner ik me ongeveer 2 minuten. Sjaak Martens haalde een duin niet en ik wel, Jasper Riezebos had mooi ruzie met de lokale bevolking en er werd een touw om de navigatietoren gewikkeld omdat die was afgebroken. Wat een dag!!
Nog even een paar dagen zonder slaap, veel pillen en veel overgeven aangekomen in Rosario blijkt het allemaal waard. Iedereen zo zijn afwijking, toch?
Vamos Dakar!!
