De tweede etappe van de Dakar gaat door het terrein van de Safari-rally van Zuid Amerika. Ooit uitgekozen om de grootse World Rally Car rijders het leven zuur te maken, nu is de Trans Chaco met stof, modder, kuilen en koeien een lelijke hindernisbaan.
Motoren: Cowboy Price
Gisteren nog vroegen we ons even af of Toby Price iets was tegengekomen, te meer daar er o.a. beelden van Joan Barreda en Adrien Metge opdoken die hun motoren hadden omvallen in een waterpoel. Maar de Australiër deed het bewust rustig aan, om vanmorgen ongenadig uit te halen. Richie Brabec kon bij WP1 nog op 19 tellen doorkomen, daarna moest ook hij loslaten en reed Price zijn concurrenten op minuten achterstand. Mattias Walkner leek er zelfs een 1-2 van te maken voor de Oostenrijkers, hij kwam als tweede binnen op 3m22s van Price, maar werd teruggezet naar plaats 13 met vijf minuten straftijd. Barreda lag tot halverwege derde, maar verloor daarna 3 minuten en zakte aan de finish naar de tiende plaats, zodat Paulo Gonçalves als tweede op 3m51s achter Price finishte. Voor de Australiër was het geen lolletje ondanks zijn dominante optreden: “Het is heet en heel stoffig, maar de vele koeien daar schrok ik echt van, ze komen zo ineens uit het stof en het is niet mooi als je ineens zo’n biefstuk voor je neus ziet opduiken.” Yamaha kopman Helder Rodrigues schijnt op een zeer koeienrijk stuk weg twintig minuten te hebben verloren, of dat komt omdat de Portugees een van zijn vele Verdwaalacts deed of dat er vanavond Carne Guisada (portugese stoofpot) op het menu staat bij Yamaha, is niet bekend. We zoeken het uit.
Xavier de Soultrait heeft goed opgelet in de cursus “Camouflage: hoe heurt het eigenlijk” De Franse Graaf vertrok als 10e na zijn tijdstraf en was met de Noorderzon vertrokken. Bij de tankstop bleek zijn Irritrack kapot te zijn, parbleu, dat gebeurt me nou nooit kaerel. Oke, genoeg Jort-grappen hier. De Soultrait haalde overal netjes zijn stempelposten en werd als vierde geklokt, voor kopstukken als Sam Sunderland, Stefan Svitko en Pablo Quintanilla, en na de straf voor Walkner sluit hij dus als derde af. Dagopener Juan Pedrero had het moeilijk in de Transchaco, hij viel elk WP steeds ieder verder terug, en dat terwijl er volgens Price en De Soultrait nauwelijks iets te navigeren viel. De Spanjaard kwam uiteindelijk als 11e binnen op acht minuten. Robert van Pelt was als 46e aan de finish, bevangen door de hitte van meer dan 50 graden, zelfs een ijsbad onderweg hielp niet echt en helaas voor Van Pelt verloor hij daardoor toch flink terrein in het het slot. Jurgen vd Goorbergh klokte 51e. In het kistenklassement staan beide heren derde en vijfde. Een plaats hoger dan Van Pelt staat Lyndon Poskitt. De Britse globetrotter heeft een camera mee van de ASO, dus wie weet of we nog wat beelden tegenkomen.
Stand Motoren:
- T. Price (Aus) – KTM
- P. Gonçalves (Por) – (Honda) op 2m54
- S. Sunderland (Gbr) – (KTM) op 3m23
- X. De Soultrait (Fra) – (Yamaha) op 3m41
- P. Quintanilla (Chl) – (Husqvarna) op 4m26
Quads: Koolen gaat rustig mee in het Gaucho-geweld
Waar koeien zijn, zijn gaucho’s, en waar deze Argentijnse cowboys zijn, zijn tegenwoordig quads. De moderne veeopdrijver gebruikt de vierwielvoertuigen zeer graag en werd er zo goed in dat je ze vaak in kleine races mee zag doen. Toen de Dakar ineens naar Zuid Amerika kwam, ging er dan ook een gejuich op. Het heeft ons mannen opgeleverd als de broers Patronelli, Ignacio Casale en Sebastiaan Halpern, die het opnamen tegen de orde van Franse en Oost Europese rijders als Rafal Sonik, Josef Macachek en Kristof Declerck, in de Afrikaanse woestijn onverslaanbaar, maar hier plots op achterstand. Al vanaf kilometer één vandaag werd de Transchaco beheerst door een duel tussen Paraguay en Argentinië. Dagopener Marcelo Medeiros kon rijden wat hij wilde, het hielp niet veel, Nelson Sanabria en Pablo Copetti knokten voor de eer van hun land. Je schijnt in Paraguay nog met pistolen te mogen duelleren, maar gelukkig waren we er al niet meer toen de special begon
Vanaf WP2 wisselden Sanabria en Copetti elkaar aan kop af, minder dan een minuut is er maar tussen de twee. Even lijken Casale en Franse debutant Axel Dutrie er tussen te komen, maar aan de finish is het Copetti die zijn eerste zege van dit jaar boekt, met 1m59s op Sanabria. Dutrie ging goed mee tot de laatste WP’s, daar verloor hij ineens vijf minuten en moest als 3e aftikken. Casale had een heel anonieme start, maar klauwt zich mooi terug omhoog, de Haas is na een vierde plaats de Top5 binnengekomen. Ook Kees Koolen hield goed stand, de Brabander reed zo rond de zesde a zevende plaats en klokte ook 7e op 10m53s van Copetti. Rafal Sonik had een rotdag. De Pool ging gisteren onderuit, naar eigen zeggen omdat vele gevaarlijke punten niet in het roadbook vermeld zijn “Je ziet nauwelijks iets door alle stof, zodat gaten en kuilen niet opvallen en je denkt zo door te kunnen rijden. Ik bleef met één wiel in zo’n sleuf haken en werd van mn quad geslingerd.” Schade was fysiek niet heel groot: een flinke blauwe plek op zijn been, maar in de nog stoffiger Transchaco moest Sonik tussen de auto’s beginnen en kon nauwelijks snelheid maken, waardoor hij als 16e uitreed op 25 minuten van de winnaars. Morgen zal Sonik als 18e starten ipv 25e, misschien helpt dat.
Stand Quads
- P. Copetti (Arg)
- N. Sanabrai (Pry) op 1m54
- M. Medeiros (Bra) op 4m20
- A. Dutrie (Fra) op 5m41
- I. Casale (Chl) op 6m21
- Kees Koolen (Ned) op 11m32
Auto’s: Van Loon té regelmatig, WRC rijders domineren
Gisteren konden we nog trots melden dat Tim en Tom Coronel 1 en 2 stonden in het nieuwe klassement voor UTV’s. Maarrr, blijkbaar is dat weer veranderd, vanmorgen namelijk stond eerst Tim en daarna ook Tom weer gewoon bij de auto’s gemeld, blijkbaar was de motorinhoud van de Suzuki te groot om met Yamaha en Polaris quads te worden vergeleken.
Toyota heeft de problemen met de auto van Nasser Al Attiyah kunnen repareren, maar tel er het verhaal van Erik van Loon gisteren bij en de Japanners mogen zich toch wel achter hun oren krabben over de betrouwbaarheid waar ze normaal prat op gaan. Ze hebben zelf vaak genoeg met rallyauto’s de Transchaco gereden, onder meer Marco Galanti en Taisto Heinonen waren in dienst van het merk succesvol. Al Attiyah ging als dagopener met de handrem erop, want hoewel de Pickup goed door het stof, de veestapels en de hitte ging, liet hij het cordon ex-WRC piloten rustig dichterbij komen. Aan het einde van de rit was de Peugeot van Loeb de snelste, maar op slechts 1m23s was de Qatari tweede. Carlos Sainz en Giniel de Villiers gaven nauwelijks tijd toe, 3e en 4e op 2 minuten. Van de top10 vandaag hebben acht crews ervaring in WRC-auto’s en met WRC-stijl terrein: onder wie Loeb, Al-Attiyah, Sainz, De Villiers, Yazid Al Rahji, Mikko Hirvonen
Twee mist u er nog. Een van hen: Erik van Loon. De man uit Eersel ging de hele dag in de top10 mee en raakte in een duel op afstand verzeild met Romain Dumas, naast WEC-piloot ook rallyfan die in een ouder type Peugeot buggy meedoet. Dumas startte als 13e, maar liet al heel snel goede tijden zien die tot een topvijf finish hadden kunnen leide, te meer omdat Van Loon een paar keer zijn “tandje er af” tactiek toepaste als het écht link dreigde te worden “Ik was een keer bijna de auto kwijt omdat de achterkant ging glijden. Hadden we op een haar na tegen een boom gezeten.” Maar op het laatste stuk kwam Van Loon toch nog terug en kregen de rekenmeesters het héél moeilijk. De Peugeot en de Toyota waren tot honderdsten van een seconde gelijk geëindigd op 9m09s van Loeb. Het verschil werd tot duizendsten teruggekeken en daarin was Van Loon wel de snelste van de twee: een negende plaats in stage en klassement daarmee zijn deel, Dumas werd 10e. De verliezer van de dag werd Xavier Pons, de Spanjaard reed vorig jaar in etappe 2 zijn Ford vast in de modder en verloor het klassement, inmiddels is duidelijk dat Pons vandaag de hele rally verspeeld heeft. Ergens tussen WP1 en 2 is hij gecrashed en heeft een wiel verloren, zijn assistentietruck was naar hem onderweg, maar ook die konden weinig meer uitrichten De Coronels zijn wel aangekomen, Tim als 39e net achter Maik Willems, Tom met 8 minuten straftijd als 50e.
Stand Auto’s
- S. Loeb (Fra)
- N. Al Attiyah (Qat) op 0.28s
- C. Sainz (Spa) op 1m56
- G. De Villiers op 2m05
- N. Roma op 2m56
Trucks: Vd Brink pakt een dagsucces, Mardeev verliest terrein
Nou kun je je wel voorstellen dat motorrijders, quadrijders, en autobestuurders niet uitkijken naar een botsing met paarden, koeien of ezels (volgens sommige deelnemers kwam de complete catalogus extensieve veeteelt langs), maar het wordt pas echt een slagveld als er trucks op het parcours verschijnen. De zware jongens reden daarom ook een apart parcours vergeleken met de rest, dat zelfs 9 km langer was dan de rest van het veld. Gerard De Rooy werd er in ieder geval niet warm of koud van: “Het was nogal saai vandaag, snelle paden, veel stof.” De man uit Son reed dan ook vooral om uit de problemen te blijven en werd vijfde op drie minuten, want in deze dagen kun je eigenlijk alleen tijd verliezen. Dat bleek meteen bij teamgenoot Ton van Genugten, die als tweede aan de stage was vertrokken maar al heel snel een lekke band kreeg. Een band wisselen van een truck kost je in de Dakar meestal een kwartier, Van Genugten verloor uiteindelijk dertien minuten aan de streep en was als 16e binnen.
Normaliter zou je zeggen dat op snelle rechtdoor wegen met hobbels de Kamazki’s hun hele armada mee gaan laten doen, maar ook zij liepen tegen pech. Ayrat Mardeev kreeg ook een lekke band en Anton Shibalov moest zich opofferen om te helpen. Mardeev verloor vandaag 16 minuten, Shibalov slechts zeven minuten. In het eerste snelle deel leken MAN, Kamaz en Iveco om de ritzege te strijden. Snelle assistent Dimitri Sotnikov lijkt de kunst van Van Genugten af te kijken en ging volgas mee met Peter Versluis en Artur Ardavikus in de MAN’s en Federico Villagra in de Iveco. Martin vd Brink had dezelfde camouflagecursus als Graaf de Soultrait gevolgd, de Harskamper reed totaal onopvallend goed mee in de top omdat zijn Irritrack niet werkte.
Het laatste stuk bleek echter scherprechter met een paar flinke modderbanken en levensgevaarlijk geklooi tussen auto’s quads en dieren. “Hier zullen er een paar flink op de bek gaan.” En laat nu modder nu juist een achilleshiel van de Kamazki’s zijn. Sotnikov verloor daar 2m03s op Vd Brink en kan die verd… Renault inmiddels wel schieten, tijdens de Silkway flikte Mammoet hem dat namelijk ook een paar keer. Voor Vd Brink is het natuurlijk een prachtige opsteker na vorig jaar, toen zijn Renault K520 afbrandde en Le Dakar heel zuur eindigde. Achter de twee Silkway-kemphanen is Versluis derde op 2m52, maar teamgenoot Ardavikus zakt door het ijs, ehmm de modder en verliest drie minuten, waardoor Sergei Viazovich in de Wit-Russische MAZ ineens op vier uitkomt. Maurik vd Heuvel zal zich op twaalf eens in de ogen hebben gewreven, de Scania-piloot eindigde namelijk in een groepje met Eduard Nikolaev, Ales Loprais en Martin Macik, veteranen die je normaal hoger verwacht. Martin Kolomy wist dat hij op topspeed te kort ging komen, maar weet dankzij dat laatste stuk de Tatra-DAF toch nog in de top10 te krijgen, als achtste achter Hans Stacey. Al is de Tsjech wel de leiding kwijt aan vd Brink.
Tussenstand Trucks
- M. vd Brink (Ned)
- D. Sotnikov (Rus) op 3m09
- M. Kolomy (Tsj) op 3m11
- G. De Rooy (Ned) op 3m20
- P. Versluis (Ned) op 3m29
Morgen wacht na de rondleiding in de Agrarische Sector een rondleiding in het outdoortoerisme. Voor het eerst gaan de deelnemers de hoogte opzoeken vanuit San Miguel de Tucuman naar San Salvador de Jujuy. De trucks krijgen opnieuw een aparte stage, zij hoeven maar 200 km te rijden en hoeven zich niet aan hachelijke rivierbeddingen te wagen, zoals de rest van het deelnemersveld wel in de slotfase van de rit, die 364 km klassementsproef bevat.