Afgelopen dagen stonden in het teken van de marathon etappe. Een etappe naar een afgesloten legerbasis in dit geval. Hier mogen geen monteurs of service voertuigen bij aanwezig zijn. Als er gesleuteld moet worden, zul je het zelf moeten doen of deelnemers onderling. De volgende dag van hieruit weer verder.
Wij hadden nog een nare nasmaak van ons modderavontuur dus hadden iets goed te maken vonden we. Met name navigatie is dit jaar een stuk moeilijker gemaakt door minder hulpmiddelen aan te reiken zoals het steeds automatisch corrigeren van je gereden kilometers en met name het inbouwen van blinde waypoints, die zIch niet meer aankondigen of laten zien. Dat betekend dat je uiterst zorgvuldig en geconcentreerd op je koers en afstanden moet blijven letten. Nog minder tijd om op te kijken.
Afijn, ons gram werd gehaald door een mooie 2e tijd neer te zetten. De volgende dag mochten we als 2e starten. Nu kwamen we in een tactisch Duivels Dilemma. Afspraak was dat we ons in dienst van Gerard zouden schikken en na de start zouden zouden wachten op hem. Echter, daarmee zouden we onze kans voor de daaropvolgende dag bij de beste 5 te klasseren laten afnemen.
Deze etappe is de Super Belem waarbij de beste 10 motoren, 10 auto’s en 5 trucks als eerste mogen starten. Met een behoorlijk gat naar de rest.
Als wij on nu eens bij die 5 beste konden nestelen, konden we bij Gerard blijven in deze lastige etappe.
Aldus besproken, rijden wij een keurige 5e plek, rijdt Gerard lek maar rijdt onze Argentijnse teamgenoot Frederico “Coyote” Villagra wel een 2e tijd. Gaan we met hun de Super Belem doen en kan Wuf van Ginkel Gerard beschermen. Maarrrrr????!!…..wordt vervolgd.
Persoonlijk ben ik erg blij dat we weer uit de hoogtes naar beneden gaan. Na een aantal dagen op standaard 4000 meter gezeten met diverse uitschieters naar bijna 5000 meter wil ik wel weer eens fatsoenlijk kunnen doorademen. Ging ik ook nog met een luchtweg infectie naar boven, werd er niet prettiger op. In de truck klimmen sloopt je al.
Mooi maar kort momentje was het Zouthotel wat we hadden tijdens ons verblijf tijdens de marathon etappe. Aan de voet van de grote zoutvlaktes zijn twee hotels gebouwd, opgetrokken uit zoutblokken. Uiterst smaakvol en gezellig uitgevoerd. Was alleen jammer dat mijn routeboek pas 01.30 uur klaar was en we om 7 uur weer aan de ontbijttafel moesten zitten. Weinig tijd om dan ook nog het hotel te verkennen, jammer.
Terug naar de Super Belem etappe!!! Waar we ons weer mooi tussen de elite hebben genesteld. Vorig jaar ook, starten tussen de Peugeots, Mini’s en hopelijk weer Erik van Loon. Geweldige ervaring.
Maar ondertussen voltrok zich een menselijke ramp voor ons. Op de verbindingsroute welke wij moesten volgen naar bivak Salta, met de opmaak voor een vroege start Super Belem, zijn er aardverschuivingen in dorpjes geweest, die niet alleen ons weg weggevaagd hebben maar kennelijk ook mensenlevens te betreuren gehad zouden hebben. Alles weer even in perspectief, maar het circus moet door. Een noodbivak wordt opgezet maar na enkele uren van besluiteloosheid kiezen we met Team de Rooy ervoor om gezamenlijk voor een omweg via een zand/gravel pad te kiezen om toch nog de laatste 340 km maar Salta te kunnen afleggen. Een avontuur op zich.
Wat, wie en wanneer alle teams weer in Salta compleet zijn, blijft nog even een vraag?? Wat we wel weten is dat de Super Belem niet in de oorspronkelijke vorm gereden gaat worden. En ik denk zelfs dat er vanuit Salta helemaal geen koers meer gereden wordt.
Wordt de Dakar van de armoede dit jaar. Alle etappes ingekort of geannuleerd. Kou en hevige regenval tijdens verblijf in Bolivia. Uiteraard zeggen velen, want het is nu tenslotte regenseizoen. Wederom een harde klap voor de toekomst van de Dakar op dit continent??!!
Bron: blog anton van limpt
Foto: blog anton van limpt
