Stralend, met een smile van oor tot oor, stapte Jan van de Laar uit zijn truck in het bivak bij Foum Zguid. De tweede etappe van de Africa Eco Race was 443 kilometer lang geweest, maar Van de Laar had genoten van elke meter. “Ik heb nog nooit zo’n lange special gehad, maar ik heb er van het begin tot het eind van genoten. Wat een topdag was dit.”
De blauw-gele DAF van Fried van de Laar Racing was met een tijd van 6.49.52 de derde truck aan de meet van de etappe die was begonnen bij de duinen van Erg Chebbi. “We zijn veel eerder binnen dan ik had verwacht. We hebben ook wel serieus hard gereden. Alles liep gesmeerd. Het was een superdag.”
Het ging zelfs zo goed, dat er nauwelijks nog sporen stonden die voor navigator Ben van de Laar als referentie konden dienen. “We moesten ernaar zoeken. Zijn we niet gewend, dat we zo ver vooraan rijden, maar het was wel een mooie ervaring.”
Zo’n beetje alles wat Marokko te bieden heeft zat in de tweede dag: zand, duinen, stenen, rotsen, snelle paden, het zoutmeer Iriki. Jan en Ben van de Laar en Dolf Huijgens hadden er geen enkel probleem mee. “Geen lekke band, niks”, glunderde monteur Huijgens. “Meteen de duinen in, dat was wel even aanpoten”, vond navigator Ben van de Laar. “Maar we zaten ook meteen in het ritme. We zijn erdoorheen gevlógen.”
Eén keer zijn ze gestopt, om te kijken of ze de Hongaar Miklos Kovacs konden helpen die vast stond in de duinen. “We hebben drie keer geprobeerd er bij te komen, maar dat lukte niet, dus zijn we uiteindelijk maar doorgereden”, zei Jan van de Laar. “Verder zijn we alleen Wuf van Ginkel tegengekomen, die met een lekke band stond. In de laatste reeks duinen kwam Tomas Tomecek ons nog voorbij.”
In het gecombineerde auto/truck-klassement staat Van de Laar nu op de zeventiende plaats, als derde truck na Gerard de Rooy en Tomas Tomecek. In de derde etappe (400 km naar Assa) mag hij morgen als negentiende vertrekken, omstreeks kwart over negen lokale tijd (kwart over tien Nederlandse tijd).
bron: pb van de laar racing