“Na de derde etappe zonder echte problemen en vooral een lekker tempo kan je wel stellen dat goed gaat”
Aad van Velsen heeft het naar zijn zin. “Vandaag was dan wel 400km maar totaal niet te vergelijken met gisteren. Het was een mooie en vooral snelle dag met veel variatie in het parcours. De kers op de taart was een heel lang stuk fesh fesh (poederzand). Daar konden we continue 150km/u rijden geweldig!”
Ze lagen lang op een 6de/7de plek maar toen kwamen ze Elisabeth Jacintho tegen die zichzelf met de truck had ingegraven. “we hebben haar er uit getrokken maar dat ging niet vanzelf. Haar eerste lint brak en met het tweede lint sleepte we haar los en trokken we haar tot een hardere ondergrond.
Als geluk bij een ongeluk zagen we toen dat door het hustebutsen de reservebanden en luchtkussen waren losgeraakt. Die hebben we uiteraard weer vastgezet. Anders waren we ze misschien wel verloren.
Toen gingen we weer vol gas naar de finish. Het heeft ons wel een plekje gekost”
Het assistentieteam in Brutus had een prima verbindingsroute en kwamen in de middag in het bivak aan. Daar werd snel het bivak opgebouwd en niet veel later stonden Aad, Jos en Emiel al voor hun neus.
Nog steeds gaat het prima met de truck maar natuurlijk is er altijd wel een dingetje. Het gaat per slot van rekening heel hard op off road pistes. Zo was er een slot stuk, een lek(je) in de tank en zaten er stenen tussen de velg, maar volgens Emiel valt dat allemaal wel mee.
Bron: pb van velsen rally sport
